Mijn moeder overhandigde mij een blad van het Erasmus en zei; “kijk, hier staat ook een patiënt in met een neuro endocriene tumor die een levertransplantatie heeft ondergaan”. Aandachtig las ik het interview over Ken. Tijdens het lezen realiseerde ik mij dat de medische situatie van Ken in veel opzichten te vergelijken was met die van mij.
Ik bleef echter met vragen zitten na het lezen van het stuk en ging Googlen. Ik dacht misschien wil Ken zijn ervaring persoonlijk met mij delen en mag ik hem vragen stellen.
Toen ik in 2021 ook de diagnose van een NET kreeg bleek er bijzonder weinig aandacht te zijn voor het psychische deel en als er dat al was dan was het voor mij een te grote stap hier de juiste stappen in te zetten. Daarnaast mistte ik heel erg het contact met iemand die in hetzelfde schuitje zat. Tijdens het Googlen kwam ik Ken’s naam tegen en las ik over Stichting Kankerpraat. Een stichting die mensen helpt met het vinden van de juiste hulp en/of zelf hulp kan bieden door geheel vrijblijvend een gesprek te voeren. Ik heb meteen een appje gestuurd en kreeg heel kort daarna een reactie terug. Een paar dagen later heb ik uitgebreid met Ken gesproken en dat was precies wat ik nodig had op dat moment. Wat fijn dat dit ook zo snel kon! De (h)erkenning van mijn gevoel, angst, verdriet, het medische traject, hoe je er mee omgaat etc.. wat was dat fijn om iemand te spreken die mij echt maar dan ook echt daadwerkelijk begrijpt en me ook waardevolle tips kan geven. Natuurlijk praat ik met mijn vrienden, collega’s en familie en ook met een psycholoog maar die kunnen zich alleen maar proberen in te beelden wat je voelt, mee leven, mee te huilen of je proberen op te beuren maar dat is en voelt toch anders dan met iemand te spreken die in hetzelfde schuitje zit. Om die reden weet Ken ook net de juiste vragen te stellen. Deels omdat hij het zelf meemaakt maar ook omdat hij oprecht geïnteresseerd en van nature nieuwsgierig is. In alle opzichten een geboren coach die goed naar je luistert, vragen stelt die je doen nadenken en adviseert als daar de behoefte is. In de tussentijd heb ik Ken al een aantal keren gesproken en hij weet me dan net weer even op het juiste spoor te brengen door op een eerlijke, oprechte en realistische wijze mijn gedachten/situatie met mij door te nemen. Een hele fijne gesprekspartner waar je jezelf kan zijn en alles kan en mag uitspreken. Wat ben ik dankbaar dat mijn moeder mij dat artikel liet lezen en ik na wat Googlen het geluk had dat Ken Stichting Kankerpraat heeft opgericht! Onmisbaar en zo waardevol voor patiënten als je het mij vraagt!